İnsanın iyi günü de kötü günü de geçer, elverir ki bu günlerden anacak bir şey kalsın, diyor ya Sabahattin Ali; işte o anacak şeyler, kimi zaman birer çiçek bahçesi, kimi zaman da Hitler'in meşhur gaz odalarına benzer.
Öylesi vardır ki yaşarken eziyet, bitmez tükenmez zulüm; ama yıllar sonra ya gülüp geçersiniz yahut da kurtulmuş olduğumuza içten içe sevinirsiniz. Öylesi de var ki yaşarken bitmesin diye dua edersiniz. O ise aksi gibi, hemencecik tükeniverir. Yıllar sonra hatırladığınızda ise dudağınızda buruk bir tebessüm olarak kalır.
Uzun yıllar önceydi. Lise öğrencisiydim. Okulumuzun yakınlarındaki Çetin Abi'nin kahvehanesinde otururken bir olaya şahit olmuştum. Bir beyefendi, etrafına toplanmış beş altı gence bir şeyler anlatıyor, onlar da hararetle dinliyorlardı. Güzel şeyler anlatıyordu belli ki. "Bir söz söylerken, bir hareket yaparken, bir işe girişirken yirmi yıl sonrasını düşünün." dediği kalmış aklımda. O zamanlar bir anlam veremesem de şimdi iliklerime kadar hissediyorum ne demek istediğini.
Kırk yılı aşkın ömrümü düşününce; ilerisini düşünerek yaptığım ve bugün beni mutlu eden kararlarım olduğu kadar, pişmanlık ateşi ile kasıp kavuran söz ve davranışlarım da var. Keşke demek çözüm değil, biliyorum ama keşke bir çözüm umudu olsaydı.
İnsanın başkalarına yaptığı yanlışlar da canını acıtıyor ya; hiçbiri, sevdiklerine karşı yaptığı yanlışlar kadar içini paralamıyor. İnsan sevdiğine yanlış yapar mı, dediğinizi duyar gibiyim. Evet, insan en çok da sevdiğine yanlış yapar maalesef.
Bazen bir yemek sırasında, bazen mutlu bir günde, bazen de hiç beklenmedik bir anda yakalayıverir sizi acımasız hatıralar.
Çin işkencesi denince aklınıza ne geliyorsa hepsini düşünün, iste o kadar acı verir düşünülmeden atılan yanlış adımların veya söylenen yanlış sözlerin eseri olan hatıralar.
Tıpkı yün topağının içinden çekilen dikenli tel gibi, ruhunuzun derinliklerini kanata kanata çekilir ansızın. Ne bir vakti var ne de saati.
Acımasız hatıraların en acı sonucu ise bitimsiz bir yalnızlık senfonisidir. Kulaklarınızda çınlar, beyninizde çınlar, ruhunuzda çınlar...
Her yerde, her ortamda çınlar. Turgut Uyar'ın dediği üzere: "Yalnızlık sade şurda burda değil, düşüncede, hatırada ve dilekte..."
Siz siz olun değerli genç arkadaşlarım, ileride size bu azabı yaşatacak hatıralar bırakmaktan sakının.
Hazır mübarek Ramazan ayında iken bir tefekkür vesilesi olması duasıyla...